|
Willem Frederik ging wonen in het
kasteel ' Die Fasanerie' een charmant mooi gelegen jachtslot op ongeveer een uur
afstand van de stad Fulda. (Bron: Wikimedia.org).
Willem Frederik ging wonen in het kasteel ' Die Fasanerie' een charmant mooi gelegen
jachtslot op ongeveer een uur afstand van de stad Fulda. Mini en de kinderen bleven
's winters in Berlijn wonen en waren in de zomer in Fulda. In Berlijn woonden zij
in het 'Haus Unter Den Linden no. 36' De prinsessen Wilhelmina en Louise werden spoedig
regelmatige bezoekers van het kasteel 'Die Fasanerie'. Het was voor Willem Frederik
geen gemakkelijke taak het bestuur te voeren over een geheel vreemd Duits gebied
met overwegend katholieke inwoners, die bevoordeeld waren jegens de protestantse
vorst die hen was opgedrongen.
Willem Frederik wilde het oude bureaucratische bestuur veranderingen van een achterlijk
kerkelijk tot een moderner wereldlijk bestuur. Hij stelde een vaste dag vast waarop
iedereen op de Fasanerie kon komen om zijn belangen te bepleiten. (Bron tekst: Oranje
in Ballingschap, Mr. L.A. Struik. Uitgave: de Bataafse Leeuw, Amsterdam 2006) |
|
Abdij en slot van Corvey. (Bron:
Wikimedia.org).
Willem Frederik bezocht samen met Mimi de abdijen van Corvey en Weingarten en de
stad Dortmund van de bewoners en hielp de mensen die hun werk als gevolg van de wijziging
in de bestuursvorm hadden verloren.
Vooral de abdij Weingarten met zijn magistrale barokkerk aan de Bodensee beviel hem
zeer goed, maar deze abdij lag ver weg van Fulda. (Bron tekst: Oranje in Ballingschap,
Mr. L.A. Struik. Uitgave: de Bataafse Leeuw, Amsterdam 2006) |
|
Links: De 'Bloedprocessie' met op
de achtergrond het klooster van Weingarten, ca. 1865. Litho van Joseph Bayer (1820-1879).
(Bron: Wikimedia.org) en rechts: het klooster van de Provoost Hofen, van de Benidicteinen
in Friedrichshafen. Gravure van J.G. Beck. Met het moederklooster in Weingarten werd
ook Hofen in 1802 door Oranje-Nassau gesekulariseerd en in 1803 ontruimt. (Bron:
Kloester-bw.de) |
|
Links: het klooster Weingarten. (Bron:
Kloester-bw.de)
Het einde voor het klooster van Weingarten kwam onder het bewind van Abt Anselm Ritler
(1784-1804) op 15 september 1802 toen Vorst Willem van Oranje-Nassau-Dillenburg zijn
geseculariseerde goed in bezit nam. De 48 monniken mochten voor een deel tot 1809
in het Konventsgebouw blijven. De ca. 11 000 inwoners 1200 boerderijen, waaronder
de Heerlijkheid Blumenegg in het Vorarlgebergte en priorij (klooster) Hofen (nu:
Slot Friedrichshafen) wisselden van soeverein en het gebied werd het Graafschap Weingarten,
genoemd.
Rechst: Voormalig klooster Hofen, nu de Evangelische Slotkerk. Het kloostergebouw
werd als 'Slot Friedrichshafen' door ambtenaren van de staat en vanaf 1824 door het
Huis Württemberg gebruikt. De slotkerk bleef eigendom van de staat en wordt
sinds 1812 door de Evangelische Kerkgemeente van Friedrichshafen als parochiekerk
gebruikt. In de oorlog werd het complex zwaar beschadigd, maar in 1964 werden de
slotkerk en het slot gerestaureerd. (Bron: Kloester-bw.de) |
|
Bronnen: |
Willem I Frederik op Wikipedia |
Willem Frederik
op Historici.nl |
De Fasanerie |
De 'Bloedprocessie' |
Klooster van de Provoost Hofen |
Het klooster Weingarten |
Voormalig klooster Hofen, nu de Evangelische
Slotkerk |
Boek:
Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik |