|
Slag bij Wagram door Wilhelm Kobell.
(Bron: Napoleon-online.de) |
|
Ondanks alle problemen tijdens de
ballingschap hadden Mimi en de Prins van Oranje grote zorg besteed aan de opvoeding
van hun kinderen Willem en Fritz.
De Prins wilde zijn oudste 16-jarige zoon Willem Frederik George Lodewijk naar een
Engelse of Schotse universiteit sturen. Vertrouwenspersonen verkenden de mogelijkheden
en 29 mei 1809 vertrok de jonge prins uit Berlijn en reisde onder begeleiding op
kleine zeilboten naar Engeland, waar hij op 12 juni 1809 aankwam in Yarmouth. Hij
ging in Oxford studeren.
22 mei 1809 stuurde Willem Frederik een zekere Willem van Dijk naar Holland om te
peilen of er een opstand was te verwachten als de Engelsen een landing zouden ondernemen.
De Engelsen wilden al langer op het Europese vasteland landen om zo een tweede front
te vormen tegen de Fransen.
Maar van Dijk kwam terug met een weinig opwekkende boodschap. In Holland was men
veertien jaar na de vlucht van de stadhouder, Oranje grotendeels vergeten.
Eind juni 1809 besloot het Engelse kabinet tot een expeditie naar Zeeland, met als
aanvalsdoel de haven van Antwerpen. Daar bouwden de Fransen een groot arsenaal, verzamelde
een aanzienlijke vloot in de Schelde en troffen uitgebreide voorbereidingen voor
een invasie in Engeland of Ierland.
Een Engels expeditieleger moest daarom de Franse vloot veroveren en het arsenaal
vernietigen.
Willem Frederik trad in juni 1809 in dienst van het Oostenrijkse leger als luitenant-generaal.
De Oostenrijkers stonden in zes legerkorpsen met 137 000 man bij Wagram en langs
de Donau opgesteld.
Napoleon stond met 145 000 man bij Lobau bij Wenen.
Op 4 juli begon de slag, die op 5 en 6 juli tot een nederlaag van Oostenrijk tegen
Napoleon leidde. De Fransen verloren 2600 doden en 6000 gewonden en de Oostenrijkers
4000 doden en 12000 gewonden. (Bron tekst: Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik.
Uitgave: de Bataafse Leeuw, Amsterdam 2006) |
|
Na de slag bij Wagram 6 juli 1809.
Toegeschreven aan Albrecht Adam (1786-1862). (Bron: Wikipedia.org) |
|
De prins vocht dapper mee in deze
veldslag. Twee paarden werden onder hem weggeschoten en hij zou gesneuveld zijn als
Robert Fagel hem niet van de dood of gevangenneming had gered.
Licht gewond aan zijn been volgde hij het Oostenrijkse hoofdkwartier naar Moravië.
18 juli sloten de Oostenrijkers en de Fransen een wapenstilstand. Pruisen had Oostenrijk
in de steek gelaten.
Ondanks de pijn in zijn been reisde Willem Frederik naar Berlijn om over de toestand
in Noord-Duitsland te weten te komen. (Bron tekst: Oranje in Ballingschap, Mr. L.A.
Struik. Uitgave: de Bataafse Leeuw, Amsterdam 2006) |
|
Links: De Engelsen verlaten Walcheren.
(Bron: 95th-rifles.co.uk)
Zonder dat de Prins van Oranje het wist verscheen 29 juli 1809 de Engelse vloot onverwacht
voor de kust van Walcheren. Nog nooit was een Engelse vloot zo goed uitgerust als
deze, met 1500 transportschepen en 38000 man landingstroepen.
De voorbereidingen van de landing had in Engelse kranten gestaan waardoor de Fransen
van de plannen afwisten. Deze voor het Oranjehuis toch hoogst belangrijke gebeurtenis
moest de Prins van Oranje uit de pers lezen.
Over zijn persoonlijke invloed in Engeland kon de Oranje zich dus in het geheel geen
illusie maken.
De Engelse regering vertrouwde hem niet en hij werd volledig buiten alles gehouden.
Maar de Engelsen aarzelden om Antwerpen aan te vallen en de Zeeuwse koortsen teisterden
de troepen.
Midden september moeten de Engelsen met achterlating van zieken en 4000 aan de Zeeuwse
koorts gestorven manschappen Walcheren prijsgeven.
Als gevolg van deze grote militaire blunder ontstond er een ministerscrisis in Engeland.
De expeditie kostte Engeland 15 miljoen pond, had het Britse leger grotendeels vernietigd
en leidde tot een parlementair onderzoek.
Was de Engelse landing al een streep door de rekening van de Noord-Duitse plannen
van de Prins van Oranje, ook een coalitie van Oostenrijk en Pruisen had daaraan niet
veel bijgedragen. En zijn zwager, de koning van Pruisen beantwoordde zijn brieven
niet meer.
Na de vlucht uit de oude Republiek, was het verlies van Fulda en de nederlaag van
Pruisen gevolgd. Nu was ook Oostenrijk verslagen en de Engelse landing mislukt.
In het najaar van 1809 leek ieder hoopvol perspectief voor Oranje verdwenen. (Bron
tekst: Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik. Uitgave: de Bataafse Leeuw, Amsterdam
2006) |
|
Bronnen: |
Willem I Frederik op Wikipedia |
Willem Frederik
op Historici.nl |
Slag bij Wagram door Wilhelm Kobell |
Na de slag bij Wagram |
De Engelsen verlaten Walcheren |
Boek:
Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik |