De Nederlandse Koninklijke Familie ca. 1827. Links, Willem II met zijn vrouw Anna Paulowna en hun kinderen, Willem, Alexander, Sophie en Hendrik. In het midden Koning Willem I en Koningin Wilhelmina. Rechts van haar vader, Prinses Marianne en naast haar Prinses Louise Augusta Wilhelmina Amalia, en Willem Frederik Karel. (Coll. Haags Gemeentearchief)   25 augustus 1830 staat bekend als de dag waarop de revolutie in België begon. Een opvoering van de opera La Muette de Portici ('De Stomme van Portici') zou de gemoederen van de toeschouwers zo hoog hebben doen oplopen, dat er in het centrum van Brussel relletjes uitbraken. De gebeurtenis stond echter niet op zichzelf, maar werd voorafgegaan door twee belangrijke ontwikkelingen. Ten eerste was in Frankrijk een einde gekomen aan het reactionaire beleid van koning Charles X en was Frankrijk een constitutionele monarchie geworden. Daarnaast had het verzet tegen Willem I door de economische neergang in het Zuiden een sociaal aspect gekregen. Willem I kreeg de onrust niet onder controle, waardoor de Brusselse bourgeoisie zich zorgen begon te maken over een proletarische revolutie. Doordat de burgerwacht de protesten succesvol neersloeg, kreeg de liberale burgerij de vraag mee te werken met het bestuur, en verwierf op deze manier een belangrijke machtspositie. De Belgische onafhankelijkheid Willem I wilde het Zuiden niet zomaar prijsgeven en nadat een Voorlopige Regering zich in Brussel onafhankelijk verklaarde, mobiliseerde hij het leger. Een 26.000 man sterk legioen ondernam in augustus 1831 een succesvolle opmars in de Zuidelijke Nederlanden. De zorg over een Belgische nederlaag deed de Fransen ingrijpen en na de Tiendaagse Veldtocht moesten de Nederlandse troepen zich terugtrekken. Pas na zeven jaar, in maart 1838, gaf Willem onder binnenlandse en buitenlandse druk toe aan een onafhankelijk België, onder voorwaarde dat hij het oostelijk deel van Limburg en Luxemburg terug zou krijgen. Uiteindelijk werd het westelijke, Franstalige deel van Luxemburg aan België afgestaan, waarvoor Willem in ruil het oosten van Limburg kreeg. Omdat de Luxemburgse gebieden verloren gingen voor de Duitse Bond, werd Nederlands Limburg hier lid van. De koning had zijn macht steeds verder weten te verstevigen en op den duur duldde hij geen kritiek of medezeggenschap meer. Hiermee vervreemdde hij in korte tijd al zijn medeverantwoordelijken van zich en dit proces bereikte een hoogtepunt tijdens zijn 'koppige volharding' tegen België. Daarmee bracht hij zijn land in financiële malaise, omdat het leger onder de wapenen moest worden gehouden. (Bron tekst: Historiek.net) Bronnen: Willem I Frederik op Wikipedia Willem Frederik op Historici.nl De Nederlandse Koninklijke Familie