|
|
Rechts: Portret van Willem I Frederik,
prins van Oranje-Nassau (1772-1843), de latere koning Willem I, ten voeten uit zittend
weergegeven. De koning zit in een stoel naast een tafel in een vertrek met een venster.
Hij is gekleed in een jasje dat met één knoop op zijn borst wordt samengehouden.
Onder het jasje draag hij een wit hemd met knopen. Zijn broek sluit strak om zijn
lichaam en aan zijn voeten heeft hij pantoffels. De koning houdt in zijn rechter
hand een bel. Op de tafel naast de koning staat schrijfgerei en onder de tafel staan
enkele ordners. Onder het portret staat de titel: koning Willem I.; vervaardiger:
onbekend; 1845. (Coll. Haags Gemeentearchief)
Aan het einde van de jaren 30 groeide in Nederland de weerstand tegen Koning Willem
I. Vernieuwers namen hem de restauratie van de monarchale macht kwalijk en de conservatieven
namen zijn vrijzinnigheid en vooruitstrevendheid op velerlei gebied kwalijk. De oorlog
met België had veel geld gekost en ons land met enorme schulden opgezadeld.
In deze tijden van grote maatschappelijke onrust maakte Koning Willem I (1772-1843)
huwelijksplannen met Henriette d'Oultremont (1792-1864), Gravin van Nassau in 1841,
de voormalige hofdame van zijn overleden gemalin. Ze was Belgisch, katholiek ....
dat ging er niet in bij de Hollanders.
De Pers leverde veel kritiek, de bevolking mopperde en werd daarbij aangemoedigd
door Prins Willem II Frederik Georg Lodewijk, Prins van Oranje-Nassau die zijn kansen
schoon zag voor de troonopvolging.
Voordat Koning Willem I (1772-1843) aftrad had hij nog een paar grondwetsvoorstellen
ingebracht, volgens de nieuwe grondwet werden de ministers strafrechtelijk verantwoordelijk
en dienden ze in het vervolg hun handtekeningen te zetten onder Koninklijke Besluiten,
het zogenaamde Contraseign. Koning Willem I (1772-1843) trad af (uit onvrede met
de nieuwe grondwet). (Bron tekst: Members.home.nl/pushkar/)
De inperking van zijn macht en de Belgische afscheiding waren de voornaamste redenen
voor Willem om op 7 oktober 1840 troonsafstand (abdicatie) te doen ten gunste van
zijn zoon, koning Willem II. In november 1840 vertrok Willem naar Berlijn. Hij behield
zijn koninklijke rang en zijn aanspreektitel werd: Zijne Majesteit de graaf van Nassau.
Hij woonde eerst bij zijn dochter Marianne en betrok later het nog altijd aan hem
toebehorende Niederländisches Palais. In Berlijn trouwde hij in februari 1841
met de katholieke H.R. rijksgravin Henriëtte d'Oultremont de Wégimont,
die van vaderskant stamde uit een rooms-katholieke Waalse adellijke familie. Ze gingen
wonen in het Nederlandse paleis aan de Unter den Linden in Berlijn.
Willems abdicatie betekende niet het einde van zijn bemoeienissen met 's Rijks financiën.
Hij leende de staat tien miljoen gulden tegen 3% rente om bankroet te voorkomen.
Op 12 december 1843 overleed Willem in Berlijn op 71-jarige leeftijd. Zijn stoffelijk
overschot werd op 2 januari 1844 bijgezet in de Koninklijke Grafkelder in de Nieuwe
Kerk in Delft.
Willem I was overgrootvader toen hij overleed; zijn kleinzoon, de latere koning Willem
III, was al vader geworden van de erfopvolger Willem (Wiwill). Wiwill overleed in
1879, voordat hij in aanmerking kwam voor de troonopvolging, waardoor er nooit vier
opvolgende regerende generaties staatshoofden tegelijk in leven zijn geweest. De
enige keer dat de vier generaties samen in het openbaar verschenen, was tijdens de
doop van achterkleinzoon Wiwill in 1840. Bij het overlijden van Willem I was er net
een tweede achterkleinzoon geboren: Maurits (15 september 1843) en was zijn kleindochter
Sophie zwanger van een derde kind. (Bron tekst: Wikipedia.org) |
|
|
Links: Niederlandisches Palais, Under
den Linden 35-36 (Bron: Alleburgen.de) en rechts de allee Under den Linden van Eduard
Gaertner, 1852. (Bron: Wikimedia.org) |
|
Bronnen: |
Willem I Frederik op Wikipedia |
Aan het einde van de jaren 30 |
Portret van Willem
I Frederik |
Niederländisches Palais |
Unter den Linden,
Eduard Gaertner |
Boek:
Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik |
|
|
|