Rechts: Portret van Willem I Frederik, prins van Oranje-Nassau (1772-1843), de latere koning Willem I, ten voeten uit zittend weergegeven. De koning zit in een stoel naast een tafel in een vertrek met een venster. Hij is gekleed in een jasje dat met één knoop op zijn borst wordt samengehouden. Onder het jasje draag hij een wit hemd met knopen. Zijn broek sluit strak om zijn lichaam en aan zijn voeten heeft hij pantoffels. De koning houdt in zijn rechter hand een bel. Op de tafel naast de koning staat schrijfgerei en onder de tafel staan enkele ordners. Onder het portret staat de titel: koning Willem I.; vervaardiger: onbekend; 1845. (Coll. Haags Gemeentearchief)

Aan het einde van de jaren 30 groeide in Nederland de weerstand tegen Koning Willem I. Vernieuwers namen hem de restauratie van de monarchale macht kwalijk en de conservatieven namen zijn vrijzinnigheid en vooruitstrevendheid op velerlei gebied kwalijk. De oorlog met België had veel geld gekost en ons land met enorme schulden opgezadeld. In deze tijden van grote maatschappelijke onrust maakte Koning Willem I (1772-1843) huwelijksplannen met Henriette d'Oultremont (1792-1864), Gravin van Nassau in 1841, de voormalige hofdame van zijn overleden gemalin. Ze was Belgisch, katholiek .... dat ging er niet in bij de Hollanders.
De Pers leverde veel kritiek, de bevolking mopperde en werd daarbij aangemoedigd door Prins Willem II Frederik Georg Lodewijk, Prins van Oranje-Nassau die zijn kansen schoon zag voor de troonopvolging.
Voordat Koning Willem I (1772-1843) aftrad had hij nog een paar grondwetsvoorstellen ingebracht, volgens de nieuwe grondwet werden de ministers strafrechtelijk verantwoordelijk en dienden ze in het vervolg hun handtekeningen te zetten onder Koninklijke Besluiten, het zogenaamde Contraseign. Koning Willem I (1772-1843) trad af (uit onvrede met de nieuwe grondwet). (Bron tekst: Members.home.nl/pushkar/)

De inperking van zijn macht en de Belgische afscheiding waren de voornaamste redenen voor Willem om op 7 oktober 1840 troonsafstand (abdicatie) te doen ten gunste van zijn zoon, koning Willem II. In november 1840 vertrok Willem naar Berlijn. Hij behield zijn koninklijke rang en zijn aanspreektitel werd: Zijne Majesteit de graaf van Nassau. Hij woonde eerst bij zijn dochter Marianne en betrok later het nog altijd aan hem toebehorende Niederländisches Palais. In Berlijn trouwde hij in februari 1841 met de katholieke H.R. rijksgravin Henriëtte d'Oultremont de Wégimont, die van vaderskant stamde uit een rooms-katholieke Waalse adellijke familie. Ze gingen wonen in het Nederlandse paleis aan de Unter den Linden in Berlijn.
Willems abdicatie betekende niet het einde van zijn bemoeienissen met 's Rijks financiën. Hij leende de staat tien miljoen gulden tegen 3% rente om bankroet te voorkomen. Op 12 december 1843 overleed Willem in Berlijn op 71-jarige leeftijd. Zijn stoffelijk overschot werd op 2 januari 1844 bijgezet in de Koninklijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk in Delft.

Willem I was overgrootvader toen hij overleed; zijn kleinzoon, de latere koning Willem III, was al vader geworden van de erfopvolger Willem (Wiwill). Wiwill overleed in 1879, voordat hij in aanmerking kwam voor de troonopvolging, waardoor er nooit vier opvolgende regerende generaties staatshoofden tegelijk in leven zijn geweest. De enige keer dat de vier generaties samen in het openbaar verschenen, was tijdens de doop van achterkleinzoon Wiwill in 1840. Bij het overlijden van Willem I was er net een tweede achterkleinzoon geboren: Maurits (15 september 1843) en was zijn kleindochter Sophie zwanger van een derde kind. (Bron tekst: Wikipedia.org)
 
Links: Niederlandisches Palais, Under den Linden 35-36 (Bron: Alleburgen.de) en rechts de allee Under den Linden van Eduard Gaertner, 1852. (Bron: Wikimedia.org)
Bronnen:
Willem I Frederik op Wikipedia
Aan het einde van de jaren 30
Portret van Willem I Frederik
Niederländisches Palais
Unter den Linden, Eduard Gaertner
Boek: Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik