|
|
|
|
De aankomst en
kroning van Charles II in Schotland. De slag bij Worcester en de vlucht naar Frankrijk. |
|
Na
zijn landing in Garmouth op 4 juli 1650 (OS) werd de toen 20-jarige Charles II met
gejuich door de Schotten ontvangen. Maar op 19 en 20 juli verzamelde Cromwell een
leger van 16 000 man in Berwick en rukte langs de kust op naar Schotland.
Onmiddellijk na zijn aankomst had Charles een brief gestuurd naar de prins van Oranje
Willem II in Holland, met het verzoek om met een strijdmacht in Torbay aan land te
gaan en geld mee te brengen van Wethouder Bunce, die het beheer had over de Presbyteriaanse
fondsen in Holland. Charles drukte Willem op het hart hem niet in de steek te laten.
Willem II van Oranje wilde wel, maar hem ontbrak de macht om gehoor te geven aan
het verzoek. De Schotten riepen een leger van 26 000 meest ongetrainde en onervaren
manschappen op. Charles wilde zich graag bij het leger voegen, omdat hij dacht dat
hij zo de harten van de soldaten kon winnen. Maar Charles werd niet toegestaan naar
de kampementen te gaan. 23 juli / 2 augustus verliet hij Falkland en vertrok naar
Perth en daarna naar Dumfermline. Daar kwam Charles de lerares Anne Murray tegen,
die geholpen had bij de vlucht van zijn broer James II.
De populariteit van Charles onder de soldaten groeide, maar het bracht ook onrust
en daarom werd hij weggestuurd naar Dunfermline. Na zijn vertrek werd het leger 'gezuiverd'
en bijna honderd officieren en meer dan drie duizend manschappen werden ontslagen.
De plaatsen van de officieren werden opgevuld door zonen van dominees, klerken en
anderen, die geen ervaring hadden met het zwaard. Het Schotse leger was flink uitgedund.
Van de Kirk ofwel de Kerk van Schotland moest Charles een verklaring tekenen, waarin
zijn schaamte en verdriet over zijn zonden werd uiteengezet en die van het Huis Stuart,
in het bijzonder die van zijn vaders tegenstand tegen de Covenant en van zijn moeders
afgoderij. En het bevestigde dat Charles papisme, bijgeloof, afgoderij en het episcopaat
verafschuwde en dat hij de Covenant niet had getekend om zijn eigen doeleinden te
bereiken. Charles weigerde het document te tekenen, maar hij was bang, dat hij net
als zijn vader uitgeleverd zou worden aan de Engelsen als hij niet tekende. Na enkele
veranderingen in de tekst tekende Charles op 15/25 augustus 1650 de verklaring. Als
beloning werden de kroon en de scepter, werden van Stirling naar Dunfermline gebracht,
ter voorbereiding van de kroning van Charles II tot koning van Schotland. (Bron tekst:
Online Book, The King in Exile). (Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
Rechts boven: Portret van Charles
II uit 1650 van Wenceslas Hollar (1607-1677) (Coll. University of Toronto) |
|
Allegorie op koning Karel II van
Engeland, ca. 1651 Anoniem. Het tooneel der Engelsche Ellenden (titel op object)
(Coll. Rijksmuseum, Amsterdam)
Karel wordt door Ierland en Schotland zijn wapenrusting aangedaan en een pistool
aangereikt om strijd te voeren en de kroon van Engeland op te eisen. Rechts een zevenkoppige
draak van het parlement met koninklijke insignia en afgehakte hoofden van onder andere
koning Karel I. Op de achtergrond de onthoofding van Karel I bij Whitehall in 1649,
uit de hemel schijnen stralen van Gods gramschap en wraak. Bij dit exemplaar ontbreekt
de bijbehorende tekstblad. (Coll. Rijksmuseum, Amsterdam). (Klik voor een groter
formaat op de afbeelding) |
|
Konstig Vertoog, ein bondig Verhaal,
van al het geene zigh heeft toe-gedragen, in en omtrent de Krooninge van zijn Majesteit.
Amsterdam, Allard the Elder, 1651. (Coll. Britishmuseum.org)
Een vlugschrift over de kroning van Charles II in Scone, Schotland op 1 januari 1651;
met een gravure met links Charles II in harnas, staande naast een tafel met daarop
een document met zijn titels: Koning van Engeland, Schotland en Yr-land. Voor hem
een man, Ierland voorstellende, die knielt op een harp en het harnas in orde brengt.
Een andere man, Schotland voorstellende, die hem een pistool aanbiedt. Naast de koning,
dominee Robert Douglas van de Kerk van Schotland, die een tekst leest. Rechts in
de groep zit Charles II op een troon en wordt gekroond door de Markies van Argyll,
terwijl hovelingen geld naar de mensen strooien. Links in de achtergrond zit de koning
op een paard, met zijn Parlement naar Johnstone rijdend. (Coll. British Museum, London).
(Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
De kroning van Charles II in Scone.
Op de gravure is het interieur van de kathedraal te zien met Charles op een verhoogd
platform en aanwezige figuren. (Coll. British Museum, London). (Klik voor een groter
formaat op de afbeelding) |
|
Charles
werd van zijn slaapkamer met een lange stoet edellieden naar de Kirk gebracht. Daar
werd gebeden, de Covenants werden voorgelezen en terwijl Charles knielde ondertekende
hij het document en herhaalde de eed, die hem was afgenomen voor de kust van Schotland.
Daarna werd hij in de stoel van de voorzitter geplaatst en aan het publiek getoond
als de 'rechtmatige en ontwijfelbare erfgenaam van de kroon'. Charles stond enkele
ogenblikken o. terwijl het publiek juichte: "God save the King". Daarna
ging hij weer zitten en legde de kronings-eed af en beloofde het geloof en de wetten
van het koninkrijk te handhaven. Na de eed aflegging knielde hij weeren met opgeheven
hand zwoer hij: " Bij de Eeuwige en Machtige God, die altijd leeft en regeert.
zal ik in acht nemen en nakomen alles wat deze eed inhoud.
Daarna kwam de ambtskleding met de koninklijke mantel, zwaard en sporen; de Hertog
van Crawford plaatste de scepter in zijn hand en Argyle zette de kroon op zijn hoofd,
terwijl de dominees baden dat hij gezuiverd mocht worden van zijn zonden en de voorouders
van de Koning.
De edelieden legden de eed van trouw af, knielden en raakten de kroon aan en de Koning
werd tenslotte op de troon gezet door Argyle. Een tweede preek werd gehouden, meer
gebeden gedaan en een aansporing aan het volk om trouw te zijn aan de Koning en te
handelen volgens het Covenant en de dienst eindigde tenslotte met Psalm 20. De koning
keerde terug naar het paleis met de kroon op zijn hoofd en de scepter in de hand.
Het zwaard van de staat werd voor hem gedragen en hij werd toegejuicht door het volk.
Achteraf getuigden de dominees toe, dat de Koning zich tijdens de ceremonie ernstig
en vroom had gedragen en daarom niemand twijfelde aan zijn vernuft en oprechtheid.
(Bron tekst: Online Book, The King in Exile). Links portret van Charles II door Wenceslaus
Hollar naar Abraham van Diepenbeeck (Coll. Melbourne Prints, Australia). (Klik voor
een groter formaat op de afbeelding) |
|
De
kroning was geen loze formaliteit. Charles was nu de echte koning, begiftigd met
echt gezag en met grote achting tegemoetgetreden door zijn onderdanen. Daarom zat
hij geregeld in het Parlement waar hij vaak sprak en actief deelnam aan het werven
van een nieuw leger. Zijn aanzien overzee was onmiddellijk verbeterd, zijn vrienden
werden aangemoedigd en zijn vijanden evenredig ontdaan.
Eind mei 1651 was er een leger van 20 000 man en 22 juni was de zege van de Koning
compleet toen de Klassewet werd ingetrokken. Iedereen, Covenanter, Engager, en Cavalier
was weer gelijk en de Malignants tekenden een verbond om de religie te verdedigen
en geen wraak te zoeken voor het verleden. De natie was weer verenigd onder de koninklijke
standaard en de macht van Argyle was voor altijd omver geworpen.
Na een ernstige ziekte pakte Cromwell de wapens weer op. Zijn leger bestond uit veteranen
die in de aanval wilden gaan, terwijl het leger van Leslie bestond uit ongedisciplineerde
en onervaren recruiten en niet goed uitgerust was het liefst wilden verdedigen. Omdat
Cromwell naar het noorden doorstootte, lag de grens naar Engeland open. Charles kon
zich terugtrekken in de bergen of in de aanval gaan richting Engeland.
In augustus trok hij met zijn leger over de grens met een leger, dat was uitgedund
door deserties tot minder dan de helft. Hij trok op naar Carlisle met 9000 man te
voet, 4000 man te paard en 16 leather guns. en daarna naar Rokeby, waar hij tot Koning
werd uitgeroepen.
22 augustus 1650 werd Charles met enthousiasme begroet in Worcester. Aangemoedigd
door de vriendelijke ontvangst gaf Charles toe aan de smeekbeden van zijn vermoeide
soldaten en hield halt in de getrouwe stad. Het leger was na een mars van 23 dagen
volledig uitgeput en had absoluut rust en verfrissing nodig. Het was nu ook niet
mogelijk om vóór Cromwell London te bereiken, want die stond met zijn
leger al tussen de Schotten en de hoofdstad. (Bron tekst: Online Book, The King in
Exile). (Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
Links portret van Charles II uit
1651, door William Faithorne (circa 1620-1691). (Coll. National Portrait Gallery,
London) |
|
De
dag na zijn aankomst in Worcester deed Charles alles om zijn manschappen te wapenen
en te kleden. De burgemeester gaf royaal sokken en schoenen. Een dag na zijn aankomst
riep Charles alle personen tusse 16 en 60 jaar op om 26 augustus buiten de stad bij
elkaar te komen voor de verdediging van de Koning en het vaderland. Maar er kwam
bijna niemand opdagen. Hij moest de stad verdedigen met de manschappen uit Schotland.
Hij gaf de opdracht om delen van de muren rond te stad te repareren en maakte de
brug over de Severn at Upton kapot. Op 3/13 september viel Cromwell met z'n troepen
aan. Rond 6 uur in de avond werden de stadspoorten opengebroken en de vijand stroomde
de stad binnen en een verschrikkelijke slachtpartij vond plaats. Een kleine groep
te paard dekte de aftocht van de Koning, terwijl de stad werd gevuld met dode paarden
en manschappen. Met de vluchtelingen vertrok de Koning, terwijl hij nauwelijks was
ontsnapt aan gevangenneming in zijn eigen verblijf, waarheen hij was gegaan om enkele
waardevolle bezittingen te redden. Hij had gevochten met onuitputtelijke moed. (Bron
tekst: Online Book, The King in Exile)
(Overigens heeft Charles II de kosten voor de kleding en het verblijf in Worcester
nooit betaald. Dat heeft de huidige Prins van Wales Charles in 2008 alsnog gedaan).
(Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
"The King's House," in
Worcester. Het gebouw waar Charles verbleef en waaruit hij op 3 september 1651
ternauwernood kon ontsnappen, nadat zijn leger de Slag bij Worcester had verloren.
De vlucht van Charles II is een van de beste, meest opwindende grote ontsnappingsverhalen
aller tijden. Het is te meer bijzonder omdat Charles een heel grote man was. Ongeveer
185 cm in een tijd waarin de meeste mannen 167 cm waren en daarom moet het makkelijk
zijn geweest om hem te zien en te herkennen. In plaats daarvan werd hij dankzij de
hulp van loyale aanhangers, die verraders werden genoemd en ter dood veroordeeld
als ze gevangen werden genomen. Het lukt hem te ontsnappen aan de strijdkrachten
van Cromwell en het continent te bereiken. (Bron: Theroyalmiracle.blogspot.nl). (Klik
voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
Nadat
hij op 3 september 1651 de Slag van Worcester had verloren, was Charles II een gezochte
man. Met de legers van het Parlement op hun hielen lukte het Charles en enkele loyale
manschappen, waaronder Lauderdale, Buckingham en de Graaf van Derby, te ontsnappen
door de noordelijke poort (18) van Worcester. de St. Martin's Gate, waarna hij zes
weken onderweg was voor hij kon ontsnappen naar Frankrijk. De vluchtelingen reden
naar het noorden, maar wisten niet precies waar ze naar toe moesten gaan. De groep
dacht dat de Koning de meeste kans had om te ontsnappen wanneer hij bijna alleen
zou reizen. Ergens onderweg namen de meeste manschappen een andere weg waaronder
de Graaf van Derby, die door het leger van het Parlement werd gepakt en onthoofd.
(Bron afbeelding: Englishcivilwar.org) en (Bron tekst: History and Other Thoughts).
(Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
Een
halve mijl van Worcester werd Charles overvallen door schaamte vanwege zijn vlucht,
en terwijl hij aan de teugels trok, stelde hij de Schotse ruiters voor om nog een
keer aan te vallen, omdat ze beter eervol op het veld van eer konden sterven. Buckingham
en Wilmot overtuigden hem snel dat hij de vluchtende Schotten niet zover kon krijgen
om de zegenvierende vijand tegen te treden. Met een kleine groep Engelse vrienden
ging hij noordwaarts.
Weinig Schotten bereikten hun thuisland. Buckingham werd geholpen en vermomd door
landarbeiders en bereikte na veel avonturen veilig het continent. Ook enkele bedienden
van de koning werden geholpen om te vluchten naar London of Holland. Veel soldaten
werden gevangen genomen of vermoord door boeren en enkelen zwierven door het land
en stierven van de honger. (Bron tekst: Online Book, The King in Exile).
Charles II begon aan een tocht van 615 mijl ofwel 990 km via een route die heden
ten dagen door wandelaars wordt gebruikt als lange-afstand voetpad. (Klik voor een
groter formaat op de afbeelding) |
(Bron afbeelding: Beaminsterramblers.files.wordpress.com) |
|
De
Koning ging noordwaarts zonder een precieze bestemming tot iemand voorstelde om naar
Whiteladies te gaan, een sympathiek Katholiek huis, de familie Penderel, waar ze
veilig zouden zijn, tenminste voor een korte tijd.
Charles kwam er tegen de dageraad aan. Hij kreeg brood en kaas, die hij echt nodig
had na een lange dag en nacht. Daarna deed hij zijn herkenbare kleren uit en deed
een groene buis aan, een grijze lakense broek, een lederen wambuis en een vuile zachte
hoed op. Hij was nu gekleed als een houthakker. Vervolgens werd zijn haar afgeknipt,
de geborduurde bovenstukken van zijn sokken verwijderd en zijn handen en gezicht
werden met sap van notenblad bruin gemaakt. Hij moest andere schoenen aan doen, maar
ze pasten niet goed en deden zijn voeten pijn. Hij moest ook de Orde van St. George
achterlaten, terwijl hij het goud dat hij droeg aan de bedienden werd gegeven. Rekening
houdend met de grote beloning die op zijn hoofd stond, wilde de Koning geen risico's
nemen. (Bron tekst: History and Other Thoughts) en afbeelding (Coll. National Portrait
Gallery, London)
Koning Charles gekleed als een landarbeider.
Er is een geschreven beschrijving van de kleren die Charles droeg. De hoed was geleend
van een molenaar: "een vette oude hoed met de rand gedraaid , geen voering of
band", de wambuis was van bezweet zeemleer met een hoge taille en lussen. Het
hem was oud, " versteld aan de nek en manchetten gemaakt van de grofste hennep".
De kousen zijn oude groene afgedragen en gestopt bij de knieën en afgesneden
bij de voeten en de hiel. Zijn schoeisel was een paar lange laarzen. (Bron: Thegoodwyfe.blogspot.nl).
(Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
Nu
moest Charles beslissen, waar hij naar toe wilde gaan. Hij sloot Schotland uit, omdat
hij bang was dat zijn eigen mensen, die hem snel volgden toen hij succes had, maar
hem snel zouden verlaten nu hij verloren had. Hij besloot naar Wales te gaan. Charles
verliet heimelijk, alleen begeleid door Richard Penderel, Whiteladies via de achterdeur,
kort voordat een groep soldaten van het leger van het Parlement aankwam om het huis
te doorzoeken. Charles zocht toevlucht in Spring Coppice, een bos in de buurt. (Bron
tekst: History and Other Thoughts)
Links een schilderij uit een serie van vijf die Charles II's "Vlucht na de Slag
bij Worcester" toont en waarschijnlijk in opdracht geschilderd na de Restauratie.
Op het schilderij begeleidt Humphrey Penderel Charles naar Boscobel, waar hij een
andere Royalist vluchteling ontmoette, kolonel Wiliam Carlos ook wel William Careless
genoemd. (Coll. National Portrait Gallery, London). (Klik voor een groter formaat
op de afbeelding) |
|
Charles
met een van de broeders Penderel ontmoet William Careless, ofwel kolonel William
Carlos. Charles verborg zich de hele dag, hongerig en dorstig. De twee zagen ook
enkele zoekende troepen voorbij gaan, maar gelukkig werden ze niet gezien, waarschijnlijk
door de hevige regen die naar beneden kwam. Ze gingen verder naar Severn, maar nadat
ze een nacht in een schuur hadden doorgebracht, ontdekten ze dat de oversteekplaatsen
van de rivier goed werden bewaakt en daarom hadden ze geen andere keus, dan terug
te gaan naar het Boscobel gebied. (Bron tekst: History and Other Thoughts)
Rechts: Koning Charles II in het Bos van Boscobel, door Isaac Fuller, ca 1660. (Coll.
National Portrait Gallery, London). (Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
|
Koning Charles II en kolonel William
Carlos in de Koninklijke Eik, door Isaac Fuller, ca. 1660. (Coll. National Portrait
Gallery, London)
Op dit schilderij hebben Charles en kolonel Carlos een schuilplaats gevonden in de
eikenboom bij Boscobel. Carlos kijkt naar de slapende koning, terwijl Roundhead soldaten
het woud doorzoeken. Er was een beloning van 1000 pond uitgeloofd voor de gevangenneming
van Charles. (Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
Rechts:
Koning Charles II en Jane Lane rijden naar Bristol, door Isaac Fuller, ca. 1660 (Coll.
National Portrait Gallery, London)
Van Moseley Hall vertrok de Koning naar Bentley Hall, het huis van Kolonel Lane.
De kolonel had een dochter, Jane Lane, die haar zuster wilde bezoeken, die op het
punt stond een kind te krijgen in Abott's Leigh in de buurt van Bristol. Besloten
werd om Charles verkleed als haar bediende mee te laten rijden. Zo werd hij William
Jackson, maar deze vermomming was niet overtuigend, omdat Charles geen idee had hoe
hij een met z'n tweeën op een paard moest rijden en zijn hoed moest afnemen
met de juiste onderdanigheid, allemaal dingen die een bediende moest kunnen. Maar
de kleine groep, waaronder ook Lord Wilmont, die een havik op zijn pols had als vermomming,
vertrok. Op 12 september bereikten zij Abbot's Leigh.
Voor zijn veiligheid verborg hij Charles zich in zijn kamer op Abott's Leigh, en
deed net of hij herstelde van een koorts, nadat hij had ontdekt dat een lid van het
huishouden in zijn regiment had gediend en hem zou kunnen herkennen. Maar daar kon
hij niet lang op Abbot's Heigh blijven, daarom vertrokken hij en Jane Lane naar Trent,
waar Charles wilde wachten tot hij met een boot van Bristol naar Frankrijk kon vluchten.
Bij navraag bleek, dat de eerste maand geen schip naar Frankrijk of Spanje zou vertrekken.
(Bron tekst: History and Other Thoughts) |
|
Links:
Trent Manor House, de schuilplaats van Charles II in 1651, van een onbekemde schilder.
(Coll. Somerset County Museums Service, UK)
In de ochtend van 16 september vertrokken Charles en Jane naar via Catle Cary naar
Trent. Ze verbleven in Trent House, het huis van kolonel Francis Wyndham, een officier
van de Royalisten. De Koning hield zich een paar dagen verborgen in Trent, terwijl
Wyndham en Wilmot probeerden een schip te vinden om van Lyme Regis of Weymouth te
vertrekken.
18 september vertrok Jane Lane met haar neef, maar haar scheiding van de Koninklijke
reisgezel was van korte duur. Een maand later werd ontdekt dat zij had geholpen Charles
te vluchten en moest Jane Lane met haar broer naar Yarmouth lopen, waarvandaan ze
naar Frankrijk zeilden. In december kwam ze de Koning tegen in Parijs. Jane bleef
tot de Restauratie op het vasteland. (Bron tekst: History and Other Thoughts) |
|
22
september reed Charles met Juliana Coningsby, een nicht van Lady Wyndham naar Charmouth,
zogenaamd als een weggelopen paar. Zij overnachtten in een huis in Monkton Wylde,
dat nog steeds bestaat en bekend is als Elsdon Farmhouse.
Rechts: een tekenining van Elsdon Farm van een onbekende kunstenaar. (Bron: Freshford.com) |
|
Van
Monkton Wylde zou Charles naar Charmouth gaan waar een boot op hem zou wachten om
hem naar Frankrijk te brengen. Charles wachtte in de Queens Arms Inn, terwijl Wilmot
met kapitein Limbry onderhandelde over de tocht naar Frankrijk. 's Nachts sloot de
vrouw van Limbry de kapitein op in zijn slaapkamer, omdat zij bang was voor zijn
veiligheid. Daarom moest Charles nog een nacht doorbrengen in de 'Queen Arms Inn'
(sinds 2009 'Abbots House Hotel'), voordat hij naar Bridport zou gaan.
Links: een ets van de Queens Arms Inn ofwel Abbots House. (Bron: Freshford.com) |
|
De
ontsnapping uit Bridport, Dorset, van Charles II na de Slag bij Worcester door Francis
Henry Newbery (1855-1946) (Coll. Bridport Town Council, Bridport, UK)
Charles was vermomd als een bediende toen hij door Bridport trok in 1651. Hij verbleef
kort in de 'George Inn' voor een maaltijd. Dit schilderij toont de soldaten van het
Parlement op de voorgrond, terwijl de figuren rechts achter op de paarden Charles
en zijn metgezellen zijn.
Het koninklijk gezelschap nam een zijweg naar Broadwindsor, waar ze in een herberg
(ook een George Inn) overnachtten. De volgende dag kwam een lokale politieagent met
40 soldaten, die in de herberg ingekwartierd moesten worden. Gelukkig voor Charles
begon een vrouw, die met de soldaten reisde, een kind te baren. The lokale bevolking
was bang dat zij voor de opvoeding van het kind zouden opdraaien en de gebeurtenis
werd een rel, waardoor Charles de kans kreeg om te ontsnappen. In de avond van 24
september ging het gezelschap terug naar het relatief veiliger Trent House. Daar
hield Charles zich 19 dagen verborgen. Slechts een keer was er een vals alarm. (Bron
tekst: History and Other Thoughts) |
|
Maar ook in Trent werd het te gevaarlijk,
maar Charles wilde wachten tot een schip gecharterd kon worden. Na enig aandringen
vertrok hij naar Heal.
Nadat hij enkele dagen in Heale House was geweest, verliet hij Sussex richting Brighton,
waar een boot was geregeld voor zijn ontsnapping voor de prijs van 60 zilverstukken.
De dekmantel was, dat de boot illegale duellisten moest vervoeren. Ze bereikten Brighton
op 10 oktober 1651 om twee uur in de middag en hoorden daar dat de boot in Shoreham
lag. (Bron tekst: History and Other Thoughts) |
|
De Koning bracht zijn
laatste nacht in Engeland door in het kleine dorp Bramber en bereikte de haven van
Shoreham op de afgesproken tijd. Op woensdag 15 oktober om 4 uur in de ochtend vertrok
Charles tenslotte op de kolen-brik 'The Surprise'. Twee uur later kwamen soldaten
hem in de haven zoeken. Maar op dat moment was de Koning ver weg. 16 oktober 1651
landde hij in Frankrijk en verbleef 9 jaar in ballingschap, met niet genoeg invloed
of geld om Frankrijk, Holland of Spanje over te halen hem te steunen.
Links: The King's Room in St. Mary's House & Gardens in Bramber
Charles II zou zijn laatste nacht in Engeland hebben doorgebracht in het bed in de
"Koningskamer" van St. Mary's.
St. Mary's is een van de oudste en meest elegante huizen van haar soort in het Verenigd
Koninkrijk. De fundamenten van St. Mary's dateren uit de 12e eeuw toen 5 hectare
land door de weduwe van Philip de Braose aan de Tempeliers was gegeven
(Bron: Stmarysbramber.co.uk) |
|
De
"Royal Escape" van Willem van de Velde de Jonge (1633-1707). (Coll. Royalcollections.org.uk)
15 oktober 1651 betaalde Charles II aan Nicholas Tattersal 60 pond voor de overtocht
van Shoreham naar Frankrijk met een tweemaster kolenboot uit Brighton genaamd: 'Surprise'.
Na deze vlucht keerde de Koning 1in 1660 triomfantelijk terug vanaf het strand van
Scheveningen. Hij nam een grote interesse mee voor de recreatieve zeilsport. Hij
kocht de 'Surprise' en liet het verbouwen tot een jacht en noemde het de Royal Escape'.
(Bron tekst: Royalcollections.org.uk). (Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
De
'Royal Escape', aan de wind zeilend in een bries. Willem van de Velde de Jonge (Coll.
National Maritime Museum, Greenwich, London)
Het Koninklijke jacht Royal Escape' wordt rechts op de voorgrond getoond op een levendige
zee tussen andere schepen. Ze wordt gezien van voor de stuurboord en gebruikt de
Engelse koopvaardijvlag, de Union Jack en de gewone wimpel van een oorlogsschip in
de top van de mast.
Links op de achtergrond ligt een tweedekker voor anker, met zicht op de achtersteven
en een deel van stuurboord zijde. Rechts in de achtergrond is een klein sprietgetuigd
vaartuig aandewinds aan bakboord. (Bron tekst: National Maritime Museum, Greenwich,
London). (Klik voor een groter formaat op de afbeelding) |
|
Bronnen: |
Charles II van Engeland op Wikipedia |
Boek
The King in Exile. pdf (93 Mb) |
Portret van Charles
II uit 1650 |
Allegorie op koning Karel II van Engeland |
Konstig Vertoog,
ein bondig Verhaal |
De Kroning van
Charles II in Scones |
Portret van Charles
II door Wenceslaus Hollar naar Abraham van Diepenbeeck |
Portret van Charles
II uit 1651 |
"The King's
House," in Worcester |
Plattegrond Worcester |
Monarchs Way |
Koning Charles
II en Richard Penderel in Whiteladies |
Koning Charles
II op het molenpaard van Humphrey Penderel |
Koning Charles
II in het Bos van Boscobel |
Koning Charles
II en kolonel William Carlos in de Koninklijke Eik |
Koning Charles
II en Jane Lane rijden naar Bristol |
Trent Manor House |
Elsdon Farmhouse |
Abbotts House |
De ontsnapping
uit Bridport |
The King's Room in St. Mary's House & Gardens
in Bramber |
De "Royal
Escape" |
De 'Royal Escape' |
History and Other
Thoughts |
|
|
|
|