|
|
|
Simon Jacobsz.
de Vlieger (ca. 1601-1653) |
Strandgezicht, 1643. Dit strandgezicht
toont precies wat De Vlieger zo goed kan: het schilderen van een atmosfeer die vol
is met waterdamp. Zware regenwolken hangen boven het strand en de zee. Toch komt
de zon erdoor. De damp boven zee licht op, waardoor de grens tussen water en lucht
vervaagt. Uiterst subtiel heeft De Vlieger deze verdwijnende horizon vastgelegd.
Met zilverachtige tinten weet hij de suggestie van een oneindige ruimte op te roepen.
In hetzelfde zilverachtige licht zijn vissers bezig op het strand. Hun boten zijn
zojuist aangekomen. De zeilen, die een glimp zonlicht opvangen, worden gestreken.
Een koets rijdt langs de kustlijn. Wat verder naar voren is een groepje mensen
te zien, ontspannen pratend, zo lijkt het. Bovenop het duin staat een deftig gekleed
paar alles te bekijken. Braaf zit de hond ernaast.
De Vlieger heeft de compositie heel doordacht opgebouwd, van het donkere duin op
de voorgrond, naar de lichte einder in de verte. (Coll. Mauritshuis, Den Haag) |
|
Simon de Vlieger was schilder van
zeestukken, strandscènes, landschappen en af en toe een genrestuk of portret.
Hij maakte ook tekeningen, waarbij de boslandschappen overheersten. De Vlieger is
waarschijnlijk geboren en getogen in Rotterdam en kwam daar met regelmaat weer terug,
hoewel hij ook in Amsterdam, Delft en Weesp ingeschreven is geweest. Omstreeks 1630
schilderde hij zijn eerste strandtafereel en vanaf 1650 maakte hij vooral kustgezichten,
zeestukken met een kalme zee en bosgezichten. (Bron: Wikipedia.org) |
|
Bronnen: |
Simon Jacobsz. de Vlieger op Wikipedia |
Strandgezicht |
|
|
|