Links: De slag bij Salamanca op 22 juli 1812 en rechst: Lord Wellington rijdt Salamanca binnen. Makers ingekleurde gravures onbekend. De cavelarist op de rechter afbeelding kan de jonge erfprins Willem Frederik George Lodewijk zijn. (Bron: Espanolensalamanca.com)
 
Maar de erfprins had ook heimwee naar zijn familieleden. Op 18 juni 1812 schreef hij een brief naar zijn vader, waarin hij liet weten dat hij het liefst naar Berlijn zou terugkeren om daar een echtgenote te zoeken.
.... "Ik heb besloten hier te blijven, hoewel het mij heel wat kost. Ik zou liever met U allen in een knus hutje wonen dan een briljante carrière te volgen, maar ik ben bereid mij te schikken aan Uw verlangens, ofschoon Engeland mijn vaderland niet is en mijn positie hier niet zo natuurlijk is. Maar als U wenst dat ik blijf dan is dat voor mij genoeg. Al zijn Uw argumenten ook niet allemaal sterk en juist, ik ben U erkentelijk dat ik op dit punt zo openlijk met U kon overleggen. Het huwelijk met prinses Charlotte, waarvan U spreekt, is mij ook door Constant voorgehouden. Het lijkt mij weinig waarschijnlijk, al is het geen blote fantasie, maar als het mij wordt voorgesteld zal ik ertoe besluiten. Mijn vrouw zal dan koningin zijn, en ik? Haar onderdaan? Hoe kan dat een gelukkig huwelijk zijn? Het leven dat ik graag wil leiden is: om naar Berlijn terug te keren en mijn nicht Charlotte, de dochter van de koning van Pruisen, te trouwen of Caroline van Hessen, of iemand van dezelfde rang en mij te vestigen in een van Uw gebieden en rustig en gelukkig in de boezem van mijn gezin te leven. Maar ik zal daar van af zien als U niet van mening verandert. Het andere huwelijk zal mij ongelukkig maken, maar ik zal mijn plicht doen als het mij wordt voorgesteld, want ik zie de voordelen ervan voor ons Huis in. De hoop mijn broer terug te zien is een troost, hoewel zonder U, want Van Heerdt heeft mij gezegd dat U bent afgeraden om te komen, dat kan best heel verstandig kan zijn, maar is voor mij nogal wreed."

De jonge erfprins sprak zich in dit schrijven openhartig en gevoelig uit over zijn persoonlijke verlangens, die botsten met de dynastieke belangen die zijn vader voor ogen had, maar waaraan hij zich zou onderwerpen." ... (Bron tekst: Oranje in Ballingschap, Mr. L.A. Struik. Uitgave: de Bataafse Leeuw, Amsterdam 2006)
 
In dezelfde week, dat Napoleon Rusland binnenrukte, stootten de troepen van Wellington ver door naar het Noordoosten en rukten Salamanca binnen en precies een maand na het verschijnen van het eerste bulletin, op 22 juli, leden de Fransen bij Salamanca een zware nederlaag.

"Tout exalté de joye" schreef de Erfprins zijn verhaal naar huis, 4000 man krijgsgevangen, 20 stukken geschut veroverd, verscheidene keizerlijke adelaars buit gemaakt. Ook hier was hij bij de achtervolging vooraan en nam persoonlijk een dragonder gevangen. De Erfprins was nl. een uitstekend ruiter; eenmaal legde hij 22 Duitse mijlen af in 10 uren. Later, veel later, toen hij al Koning was, zagen de Hagenaars hem op Prinsjesdag rijden naar het Binnenhof, om de zitting der Staten-Generaal te openen, en ook dan bereed hij een vurige hengst, en wiegde in de zadel, terwijl zijn korte huzarenmanteltje wuifde als een vlag.

Maar vlak voor de opwinding van Salamanca was de stemming bij de Prins heel anders. Dat was, toen Baron van Heerdt met de brieven van zijn ouders gekomen was. Toen wist hij, dat hij ook in 1812 niet onder het ouderlijk dak zou komen en het heimwee kroop hem naar de keel.

Ook daarna bleef hij adjudant van Wellington en streed bij Burgos en in menig ander gevecht, waarbij hij door zijn snel en stoutmoedig rijden en zijn onstuimige dapperheid de aandacht trok. (Bron tekst: Oranje in ballingschap, H. Algra. Uitgave: J.H. Kok N.V., Kampen, 1948)
Bronnen:
Willem Frederik George Lodewijk van Oranje-Nassau op Wikipedia
Willem II, koning der Nederlanden op Historici.nl op Historici.nl
Willem II, koning der Nederlanden op Historici.nl
De slag bij Salamanca
Lord Wellington rijdt Salamanca binnen
Boek: Oranje in Ballingschap, H. Algra
Boek: Oranje in Ballingschap, L.A.Struik