|
|
|
Link: Elizabeth
de Montmorency, Hertogin van Châtillon, van onbekende schilder (Coll. Culture.gouv.fr)
en rechts Isabelle-Angelique de Montmorency van onbekende schilder: (Bron: Dianademeridor.blogspot.nl) |
Opgelucht richtte Charles zijn aandacht
op Isabelle-Angelique de Montmorency, een nicht van Condé aan zijn moeders
kant en de weduwe van de vriend van de prins, Gaspard de Coligny, Hertog van Chatillon.
Zij was een gedistingeerde en charmante vrouw. Haar statige figuur, het perfecte
ovale gezicht, kastanjebruine haar en zachte bruine ogen boeiden alle aanschouwers,
terwijl haar manieren en gesprekken allure hadden.
Haar jonge echtgenoot, die zij had aanbeden, was gestorven in de Fronde in 1649 en
zei rekende onder haar aanbidders, naast Charles ook Condé, de Hertog van
Nemours, de Abbé Fouquet, Crofts en Digby.
Zij won grote sommen geld bij het kaartspelen van Digby. Zij ontfutselde Condé
zijn landhuis in Merlou, terwijl zij geschenken greeg van het Franse Hof door Condé
in Parijs vast te houden om zijn leger ten gronde te richten. Zij gaf berekenend
de voorkeur aan Charles, maar ging met Nemours om voor de lust. Haar bekoring werd
alleen geëvenaard door haar gevoelloosheid en behendigheid, waarmee zij de ene
aanbidder tegen de andere uitspeelde.
Zij was de vrouw, die enkele jaren daarvoor, Charles door haar glimlach had getroost
met de onverschilligheid van zijn nicht Mademoiselle en die hij nu zijn echtgenote
wilde maken.
Charles deed haar een formeel aanzoek, dat zij met ingetogen terughoudendheid in
ontvangst nam. Zij informeerde of zij na een huwelijk door het Hof als Koningin van
Engeland aanvaard zou worden. Anne van Oostenrijk liet haar weten, dat het alleen
zou afhangen van de wensen van Henrietta. Charles had nog eens met enkele vrienden
over zijn huwelijksplan gesproken en besloot de zaak te laten rusten. Volgens Isabelle-Angelique
waren de trouwplannen afgeblazen door de intrige van Henrietta en zij stopte met
het bezoeken van de Koningin in ballingschap.
In juli 1654 ging Charles in het geheim op bezoek bij Isabelle-Angelique in haar
landhuis in Merlou en bracht met haar de nacht door van de 10e juli. Deze zijsprong
van Charles werd bekend in Parijs en voedde het gerucht, dat het stel toch getrouwd
was.
Terwijl de Hoven van het Louvre en de Tuilerieën in 1651 werden beziggehouden
met bals, feesten en huwelijksperikelen, was Frankrijk weer in een burgeroorlog gedompeld.
De Engels ballingen kregen ook hun aandeel in het algemene lijden. Noch Charles,
noch Henrietta had het jaargeld gekregen, waarvan zij en hun gevolg afhankelijk waren.
Hun armoede was uitzonderlijk en hun trouw aan de Franse Kroon bracht hen in gevaar
van geweld door het volk. Dit gevaar werd versterkt door het vertrek van James, die
uiteindelijk toestemming had gekregen van zijn broer om in dienst te treden van het
Koninklijke Franse leger. Met een kleine som geld en enkele Poolse paarden vertrok
de jonge Hertog uit Parijs en sloot zich aan bij Turenne bij Chartres op 24 april
1652.
De volgende vier jaar diende James met roem en reputatie in het Franse leger.
Charles en Henrietta bleven in het Louvre niet wetend of ze moesten gaan en niet
goed in staat om te blijven. Toen het Franse leger naar Parijs optrok, begonnen de
losbandige mensen van de stad te praten over de Hertog van York die gewapend tegen
hen was. De woede van het gepeupel werd in toom gehouden door Condé en Orleans,
die een vriendelijke houding hadden tegenover hun Engelse familie en moeite deden
hen die beleefdheid te tonen voor zover de omstandigheden het toelieten. Hun vriendelijkheid
plaatste Charles in een moeilijk dilemma. (Bron tekst: The King in Exile: The Wanderings
of Charles II from June 1646 to July 1654, Eva Scott). |
|
Elisabeth Angélique de Montmorency
ook wel Isabelle Angélique de Montmorency (1627-1695) was een dochter van
François III de Montmorency-Boutteville, Graaf van Luxe en van Elisabeth Angélique
de Vienne.
In 1649 trouwde zij met Maarschalk Gaspard III. de Coligny, die in 1646 Hertog van
Châtillon werd. Het huwelijk was door beide families afgekeurd en werd in eerste
instantie niet door het Parlement goedgekeurd, maar verliep erg stormachtig. Haar
echtgenoot Gasspard kwam bij een duel in 1649 om het leven. Isabelle Angèlique
kreeg posthuum een zoon, die ook Gaspard werd genoemd en in 1657 stierf. |
|
Bronnen: |
Charles II van Engeland op Wikipedia |
Elizabeth de Montmorency,
Hertogin van Châtillon |
Isabelle-Angelique
de Montmorency |
Elisabeth Angélique de Montmorency
op Wikipedia |
Boek
The King in Exile |
|
|
|