 28 oktober 1654 werden Charles en Maria
gastvrij onthaald op het stadhuis van Keulen en de volgende morgen gingen ze in een
mooi binnenschip over de Rijn naar Düsseldorf. Daar werden ze groots ontvangen.
Op een mijl afstand van het paleis werden ze opgewacht door 12 koetsen. Charles en
Maria stapten in de koets van hun gastheer en werden onderweg begeleid door Hertog
Philips Willem van de Palts-Neuburg en de 23 jaar jongere Hertogin Elisabeth Amalia
Magdalena von Hessen-Darmstadt (1635-1709). Tot aan het kasteel werden ze begroet
met kanongebulder.
Voor het diner waren 22 tafels in de grote hal geplaatst met op elke tafel voor 68
personen gedekt. De Hertog en Hertogin zaten aan een aparte tafel. Het feestmaal,
dat vele uren duurde werd verlevendigd met muziek, zang en instrumentaal en week
af van wat Charles gewend was. De wijn stroomde rijkelijk, maar tegenstelling tot
bij andere Duitse feesten werd niet aangedrongen op veel drinken. De Hertog van Neuburg
was een beschaafd mens en sprak ook Frans. Al snel ontstond een warme vriendschap
tussen Charles en Willem en toen het korte bezoek eindigde, nam Charles met pijn
in het hart afscheid en beloofde later terug te keren om met de Hertog te jagen.
Charles hield zich nog even vast aan het gezelschap van Maria en in de nacht van
4 november 1654 overnachtten ze in Xanten in het huis van John Francis ab Hecking,
die zo onder indruk was van Charles, dat hij een schilderij van hem vroeg om in de
kamer te hangen waar hij had geslapen.
Verder gaan in de richting van Holland was gevaarlijk en daarom moest hij 5 november
afscheid nemen van Maria Henrietta. Ze namen met tranen afscheid van elkaar en Charles
keerde met een zwaar gemoed terug naar Keulen. De winterdagen in Keulen gingen traag
voorbij. (Bron tekst: The Travels of the King, Charles II in Germany and Flanders
1654-1660 by Eva Scott).
Afbeelding rechts: Schilderij van Elisabeth Amalia Magdalena von Hessen-Darmstadt
(1635-1709) uit 1654 van Johann Spilberg (1619-1690).
Elisabeth Amalia is waarschijnlijk afgebeeld met haar oudste dochter Eleonore Magdalene
Therese von Pfalz-Neuburg, die in 1655 werd geboren. Omdat het schilderij met 1654
is gedateerd, is Eleanore waarschijnlijk later aan het schilderij toegevoegd. (Coll.
Stadtmuseum Düsseldorf)
Elisabeth Amalia Magdalena (Gießen, 20 maart 1635 ñ Neuburg an der Donau,
4 augustus 1709) was een geboren Prinses van Hessen-Darmstadt en door haar huwelijk
eerst Hertogin van Palts-Neuburg, Jülich en Berg en later Keurvorstin van de
Palts
Elisabeth Amalia was een dochter van de Landgraaf Georg II van Hessen-Darmstadt (1605-1661)
uit het huwelijk met Sophie Eleonore (1609-1671), een dochter van Keurvorst Johann
Georg I van Saksen.
Elisabeth Amalia werd door haar moeder streng Luthers opgevoed, was een innemende
verschijning met opvallend blond haar, dat ze tot op hoge leeftijd behield.
3 september 1653 trouwde Elisabeth Amalia in Langenschwalbach de 20 jaar oudere latere
Keurvorst Philips Willem van de Palts. Het huwelijk was door bemiddeling van de Landgraaf
Ernst van Hessen-Rheinfels tot stand gekomen, nadat Elisabeth heimelijk en zonder
kennis en toestemming van de familie, katholiek was geworden. Zij deed in het openbaar
en feestelijk de geloofsbelijdenis op 1 november 1653 in de Andreaskerk in Düsseldorf,
in aanwezigheid van de Keurvorst en de Aartsbisschop van Keulen, Maximilian Heinrich.
Gedurende het huwelijk was Elisabeth 23 keer zwanger en 14 van de 17 geboren kinderen
bereikten de leeftijd van volwassenen.
Het huwelijk duurde 37 jaar en gold als uitgesproken gelukkig. Het uitserst vrome
Keurvorstpaar woonde tijdens hun eerste huwelijksjaren in Düsseldorf, waar ze
kerken en kloosters stichtten. Later verhuisden Philipp Wilhelm en Elisabeth Amalia
naar Neuburg terug, waar de Keurvorstin haar echtgenoot 20 jaar overleefde en ook
in de Hofkerk werd begraven. (Bron: Wikipedia.org) |
