|
|
Brussel 15 maart 1658 - 31 maart
1660 |
|
|
Vrede van de Pyreneeën
op Fazanten eiland. (Schilderij en tapijt.) (Bron: Wikipedia.org) |
Met de Vrede van de Pyreneeën
kwam op 7 november 1659 een einde aan de Spaans-Franse conflicten die voortvloeiden
uit de Dertigjarige Oorlog. In ruil voor vrede zag de Spaanse koning Filips IV af
van zijn rechten op de landen en steden aangesloten bij de Unie van Atrecht :
Artesië, de graafschappen Bonen en Henegouwen en delen van Vlaanderen (onder
andere Duinkerke); verder delen van Luxemburg en Lotharingen en diverse heerlijkheden
in de Languedoc. Bovendien kwamen beide landen een nieuwe grens overeen, waarbij
Spanje afstand deed van de Roussillon, een deel van Navarra en het noordelijke deel
van de Cerdagne. Het verdrag werd bezegeld met het huwelijk tussen Lodewijk XIV en
Filips' enige dochter, de infante Maria-Theresia van Spanje. (Bron tekst: Wikipedia.org) |
|
Sinds zijn vertrek uit St. Malo wist niemand
waar Charles was. Als alternatief voor zijn reis naar Engeland had Charles bij de
onderhandelingen over het verdrag willen zijn, maar in plaats daarvan maakte hij
meer een plezierreis naar de Pyreneeën, dan een politieke missie met grote belangen.
Charles, Ormonde en Bristol reisden langzaam zuidwaarts, naar La Rochele, waar ze
een schip wilden nemen, dat hun naar Madrid zou brengen. Het duurde tot 22 september
voor ze La Rochelle bereikten, waarvan dan Charles eindelijk een brief schreef naar
zijn bezorgde vrienden in Brussel. Hij vroeg zijn bediende met schone kleren te sturen.
De brief was tegelijk een opluchting en een teleurstelling. Ze waren bij dat hij
veilig was, maar hij zou te laat bij de ondertekening van het verdrag tussen Spanje
en Frankrijk zijn. Don Luis en Kardinaal Mazarin zouden 25 september na ondertekening
van het verdrag weer uit elkaar gaan.
In gelukkige vergetelheid over deze zaken treuzelde Charles in La Rochelle. Charles
vertelde later, dat hij 8 dagen op wind had zitten wachten, die hen naar Madrid zou
brengen. Maar de wind was ongunstig en hij besloot de reis over land te maken als
tijdverdrijf.
In plaats van een directe route te nemen naar Bordeaux ging hij door de Languedoc
naar Toulouse, waar het Franse Hof zich tijdens de onderhandelingen over het verdrag
had teruggetrokken.
Vandaar reisde hij verder naar Spanje en vanuit Zaragozza schreef hij een brief naar
Brussel. Daar kreeg hij het bericht, dat Don Luis hem in Fuenterrabía verwachtte.
Deze keer vertrok Charles onmiddellijk en 28 oktober 1659 werd hij plechtig ontvangen
door Don Luis, die hem met bewaking en koetsen tegemoet kwam en Charles naar het
kasteel bracht, waar hij met 3 salvo's van de artillerie werd begroet en Charles
logeerde in de woonruimte van Don Luis. In het kasteel werd Charles ontvangen alsof
hij de Koning van Spanje zelf was, met de dagelijkse verontschuldigingen van zijn
gastheer, dat Koning Filips IV hem niet kon ontvangen in Madrid, maar dat ze hoopten
dat Charles weer op de troon in Engeland zou worden gezet.
Toen Armorer op 6 november het nieuws kwam van de gedwongen ontbinding van het Engelse
Parlement door Lambertr, haastten alle Spanjaarden en veel Fransen zich Charles te
feliciteren en toen het verdrag op 7 november eindelijk werd getekend, drong Don
Luis aan op een conferentie tussen hemzelf, Mazarin en Charles.
Maar Mazarin kon nog niet openlijk breken met de Engelsen. Eerst moest het huwelijk
van Louis XIV met Maria-Theresia van Spanje, voltrokken worden en het Hof zijn teruggekeerd
in Parijs.
Don Luis stelde zijn actie uit na de onderwerping van Portugal. Daarmee bleef de
zaak van Charles rusten.
Vanuit Brussel werd aan de vrienden in Engeland verteld dat Charles zeer bevredigende
beloften had gekregen van Don Luis en Mazarin. (Bron tekst: The Travels of the King,
Charles II in Germany and Flanders 1654-1660 by Eva Scott). |
|
Bronnen: |
Charles II van Engeland op Wikipedia |
Schilderij: Vrede van de Pyreneeën
op Fazanten eiland |
Tapijt: Vrede
van de Pyreneeën op Fazanten eiland |
Boek
TheTravels of The King |
|
|
|